Ο Andre Agassi δεν είχε ποτέ βιώσει εξ ολοκλήρου τη συγκίνηση της νίκης. Τουλάχιστον μέχρι την 6η Ιουνίου του 1999. Εκείνα τα χρόνια ήταν διαφορετικά, λέει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, Open: Πετάει τη ρακέτα και μαζί της φεύγει κάθε ένταση. Ζει μια απροσδόκητη και ασυγκράτητη χαρά.

Η ματιά του στον προπονητή του, αμέσως μετά τον αγώνα, είναι εμβληματική. Ήταν η νίκη που πάντα επιδίωκε και τελικά κατέκτησε οκτώ χρόνια μετά τον τελευταίο αμφισβητούμενο τελικό στο τερέν. Το Roland-Garros 1999 ήταν δικό του, θυμάται ο Andre μαζί με τη Lavazza, ανακαλύπτοντας τα μέρη όπου, πριν από δεκαοκτώ χρόνια, σκαρφάλωσε στο πάνθεον της αντισφαίρισης.