Αμέσως μετά την άφιξή της από τη Νέα Υόρκη, της παραχωρήσαμε για το πρώτο της έργο στην Ιταλία έναν τεράστιο λευκό τοίχο στο ισόγειο της Nuvola και πολλά κιβώτια με γεμάτες και άδειες συσκευασίες καφέ.

Η Lisa Hoke είναι μια Αμερικανίδα καλλιτέχνις γνωστή για τις τεράστιες εγκαταστάσεις της με έντονα χρώματα και τους πίνακες που ξεπερνούν τα όρια της κορνίζας τους. Δέχτηκε να εργαστεί για μας στην έδρα μας, όπου εκτίθεται το έργο της «Dolce Croma».

Όταν τελείωσε το έργο τέχνης της, της πήραμε συνέντευξη. Δείτε παρακάτω τι είπε για τη συνεργασία της με τη Lavazza. 

- Η Lavazza σάς πλησίασε ξαφνικά ζητώντας σας τις υπηρεσίες σας για τη Nuvola. Πώς προσεγγίσατε αυτήν την πρόκληση;

Τη βρήκα πραγματικά ενδιαφέρουσα από το πρώτο λεπτό και άρχισα να ψάχνω πληροφορίες για την εταιρεία: την ιστορία, τη νέα έδρα, την αειφορία, τον καφέ, τις οικογενειακές καταβολές... αλλά και τις συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες. Αμέσως κατάλαβα ότι επρόκειτο για ένα προκλητικό περιβάλλον, που μπορεί να εμπνεύσει τον καθένα. Το γεγονός ότι δεν μου ζητήθηκε να δημιουργήσω έναν περιορισμένο πίνακα με πλαίσιο, αλλά μια δημιουργία σχεδιασμένη ειδικά για τον νέο εκθεσιακό χώρο της έδρας, με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Από τότε ήξερα ότι η συνεργασία μας θα πάει καλά!

Το έργο διέθετε όλα τα στοιχεία που αγαπώ: μια καταπληκτική ομάδα για να με στηρίζει, μεγάλους χώρους και όλη την καλλιτεχνική ελευθερία που χρειαζόμουν για να εργαστώ. Θα πήγαινα εκεί, μόνο με το ψαλίδι και το συρραπτικό μου και με μία προθεσμία έξι έως οκτώ εβδομάδων για να δημιουργήσω, χωρίς καθυστερήσεις.

Όταν έφτασα στη Nuvola, μου είχαν ήδη ετοιμάσει όλα τα πιθανά υλικά συσκευασίας που μπορεί να χρειαζόμουν. Τεράστια ρολά αλουμινόχαρτου που χρησιμοποιούνται για τα σακουλάκια του καφέ, κιβώτια γεμάτα με τυπωμένες συσκευασίες που χρειάζονταν συναρμολόγηση, εκατοντάδες βάζα και χρωματιστές πλαστικές κάψουλες καφέ, τόσο γεμάτες όσο και άδειες! Ουάου.

Σκάλες, σκαλωσιές, τραπέζια, εργαλεία: υπήρχαν όλα όσα χρειαζόμουν για να ξεκινήσω τη δουλειά μου. Αυτό σήμαινε ότι είχα καλλιτεχνική ελευθερία από την πρώτη στιγμή και ήμουν σε θέση να επικεντρωθώ αποκλειστικά στη δημιουργία.

Το «Dolce Croma» δεν θα υπήρχε χωρίς την αφοσίωση όλων όσων ενεπλάκησαν σε αυτό το έργο. Η βοήθειά τους ήταν ζωτικής σημασίας, από την αρχή μέχρι το τέλος.    

- Πώς συνελήφθη η ιδέα της χρήσης των συσκευασιών Lavazza και πώς την κάνατε πραγματικότητα;

Η Lavazza απευθύνθηκε σε μένα με την ιδέα της χρήσης των συσκευασιών της, ως έναν τρόπο για να δούμε με νέα οπτική την ιστορία της εταιρείας και να οραματιστούμε το μέλλον της. Οι προηγούμενες τοιχογραφίες μου δημιουργήθηκαν από άχρηστα μέρη ανακυκλωμένων συσκευασιών χαρτονιού: με αυτόν τον τρόπο τα υλικά είχαν ένα στοιχείο απρόβλεπτου και τυχαιότητας. Μου άρεσε η ιδέα αυτής της νέας πρόκλησης που προήλθε από την τεράστια ποσότητα των υλικών με χρώματα.

Ξεκίνησα να απολαμβάνω τη χρήση αυτών των υλικών, μόνο αφού άρχισα να εργάζομαι με αυτά καθημερινά. Χρησιμοποίησα λεπτή κορδέλα για να σχεδιάσω στους τοίχους, δημιουργώντας μια βάση για ένα σχέδιο που μεταβαλλόταν συνεχώς. Είχα δύο βοηθούς που έπρεπε να κόβουν άπειρες ποσότητες υλικών επί έξι εβδομάδες. Με την κοπή και τη συλλογή των χρωμάτων απέκτησα μια αρχική παλέτα.  Από εκείνο το σημείο, ήμουν πλέον σε θέση να αλλάξω τη χρωματική πορεία και να τη χρησιμοποιήσω για την ανάπτυξη νέων ρυθμών και θεμάτων.

Τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου μείναμε έκπληκτοι όταν ανακαλύψαμε ότι όσο μικρότερα ήταν τα αποκόμματα και όσο πιο πολύ τα δίπλωνα και τα διαμόρφωνα, τόσο πιο αυθόρμητα σχήματα προέκυπταν.

Στη συνέχεια, όλα τα στοιχεία κόπηκαν, κολλήθηκαν, καρφώθηκαν και σταθεροποιήθηκαν: μία από τις καλύτερες στιγμές ήταν το τρύπημα με το τρυπάνι και η σταθεροποίηση των βάζων του καφέ Lavazza απευθείας στον τοίχο. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε μια αψίδα που έκανε την τέλεια αντίθεση με το βινύλιο, το αλουμίνιο και το χαρτόνι. 

Οι εικόνες που προέκυψαν έχουν προέλευση τη μοναδική και σύνθετη συσκευασία, τα τοπικά χρώματα και χαρακτηριστικά που μου χάρισαν έμπνευση, επιλέγοντας και προσαρμόζοντάς τα στο δικό μου προσωπικό όραμα. Καθώς τα χώριζα ανά χρώμα, είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω κάθε στοιχείο, σπιθαμή προς σπιθαμή. Άφησα πίσω την αρχική τους λειτουργία, μετασχηματίζοντάς τα σε στοιχεία που αποτελούν κάτι νέο, αναγκάζοντάς τα να ξεχωρίσουν.

Η γενική δομή του είναι αφηρημένη. Ωστόσο, στην πάνω αριστερή γωνία της τοιχογραφίας η ήπια παρουσία ενός δέντρου είναι εμφανής. Η απεριόριστη έμπνευση που απέκτησα από το φανταστικό σχεδιασμό του προϊόντος αποτέλεσε τη βάση, το σημείο εκκίνησης για το έργο.

Ένα από τα πιο ελκυστικά στοιχεία της καθημερινής εργασίας μου με τη Lavazza ήταν η στενή σχέση με αυτό το έργο που φαινόταν να παίρνει μορφή σε αργή κίνηση. Κατά καιρούς η δραστηριότητα φαινόταν να καθυστερεί και λίγο αργότερα να επιταχύνει αστραπιαία αποδεικνύοντας ότι κάθε στιγμή ήταν πολύτιμη. Κάθε δημιουργική απόφαση είχε πηγή την εργασία της προηγούμενης ημέρας, ενώ τώρα φαίνεται σαν να ήταν ένα εξαρχής ολοκληρωμένο έργο.

- Καθημερινά, πάρα πολλοί εργαζόμενοι της Lavazza θα βλέπουν το έργο σας για τη Nuvola. Τι μήνυμα θέλετε να επικοινωνήσετε με αυτόν το τρόπο;

Δεν έχω κανένα μήνυμα. Αντίθετα, ελπίζω να έχω δημιουργήσει ένα έργο τέχνης που επιβεβαιώνει τη θεμελιώδη σημασία που αποδίδω στις φαινομενικά ταπεινές χειρονομίες που όταν επαναλαμβάνονται, αυξάνουν τη δύναμη και την ταυτότητά τους.

Το μυστικό, το οποίο αποκαλύπτεται αργά, είναι ότι ο παρατηρητής ξέρει ακριβώς όσα εγώ: είναι όλα μπροστά στα μάτια τους. Το έργο τους είναι μέρος του δικού μου και οι ιστορίες μας περιπλέκονται.

- Lisa, μπορείτε να σχεδιάσετε το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό, όταν ακούτε τη λέξη «καφές»;