Είναι μέσω της γεύσης που αντιλαμβανόμαστε το «αν μας αρέσει» κάτι, γεγονός το οποίο, με τη σειρά του, προκαλεί ευχάριστες ή δυσάρεστες αισθήσεις. Αυτές οι αισθήσεις καθορίζουν αν μας αρέσει ή όχι ένα τρόφιμο ή ρόφημα.

Για παράδειγμα, όταν τρώμε ένα γεύμα ή πίνουμε ένα φλιτζάνι καφέ, απελευθερώνονται τα χημικά συστατικά του. Μερικά από αυτά πηγαίνουν στη μύτη και τα αντιλαμβάνεται το οσφρητικό μας σύστημα, ενώ άλλα διαλύονται στο σάλιο και αλληλεπιδρούν με τους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας μας. Με την πρώτη διαδικασία καθορίζεται το άρωμα των τροφίμων, ενώ με τη δεύτερη καθορίζεται η γεύση τους, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της αίσθησης της γεύσης μας.

Από τις αρχές του 20^ου αιώνα, έχει γίνει αποδεκτό ότι οι γεύσεις ταξινομούνται σε πέντε κύριες κατηγορίες: αλμυρό, γλυκό, πικρό, ξινό και umami (συχνά μεταφράζεται από τα ιαπωνικά ως «πικάντικο», με τη γεύση του να προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την παρουσία του γλουταμινικού οξέος).