Οι βορειοευρωπαίοι έχουν συνηθίσει να πίνουν μεγάλες ποσότητες καφέ, αν και σε μια πιο ελαφριά μορφή. Οι Φινλανδοί παρουσιάζουν (περήφανα) την υψηλότερη κατανάλωση καφέ κατά κεφαλήν, με μια προτίμηση στα ελαφρώς καβουρδισμένα χαρμάνια.

Στην κεντρική Ευρώπη, για παράδειγμα στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ολλανδία, προτιμάται το μεσαίο καβούρδισμα.

Οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και Ιταλοί προτιμούν βαρύ καβούρδισμα και, παραδόξως, πίνουν λιγότερο καφέ από τους Σκανδιναβούς.

Ακόμα και η Βρετανία διαθέτει μακροχρόνια παράδοση στον καφέ: εκεί, στα μέσα του 17ου αιώνα, άνοιξαν τα πρώτα καφενεία που σέρβιραν επίσης και τσάι. Αρχικά, το τσάι ήταν πολύ ακριβό και αποτελούσε προνόμιο της πλούσιας ανώτερης τάξης. Το τσάι έγινε προσιτό στη μεσαία και την εργατική τάξη μόνο προς το τέλος του 18ου αιώνα, με τη μείωση των φόρων.

Ακόμα και σήμερα, οι Βρετανοί προτιμούν το τσάι από τον καφέ και τιμούν ευλαβικά την παράδοση του απογευματινού τσαγιού («Tea Time»). Αυτό πηγάζει πιθανώς από το γεγονός ότι η βασιλική οικογένεια έδειχνε πάντα μια ιδιαίτερη προτίμηση στο τσάι. Αλλά προφανώς, ακόμα και στη Βρετανία τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

Στις 28 Ιουνίου του 2012 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στην εφημερίδα London Evening Standard, που παρέθετε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία το 45% των Βρετανών συσχετίζουν τον καφέ με υψηλότερη κοινωνική θέση από ό,τι το τσάι. Το 70% των ερωτηθέντων με υψηλότερο εισόδημα δήλωσε ότι προτιμά τον καφέ.

Παρόλα αυτά, στη Μεγάλη Βρετανία, ο καφές έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει: οι Βρετανοί καταναλώνουν 2,3 κιλά καφέ κατά κεφαλήν, ανά έτος. Μόνο λίγο πάνω από το ένα τρίτο της κατανάλωσης ανά κάτοικο στη Γερμανία.

Η Ιταλία είναι η κατεξοχήν χώρα του καφέ: εδώ ο espresso είναι σχεδόν ιερός. Στην Ιταλία, αν ζητήσετε απλά έναν «καφέ», θα σας σερβίρουν espresso.

Ο espresso πίνεται όλη την ημέρα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ως ένα μικρό διάλειμμα, συνήθως στο μπαρ του καφέ.

Ο σωστός τρόπος να απολαύσει κάποιος τον espresso, στην πραγματικότητα, είναι να τον πιει με δύο ή τρεις γουλιές. Εκείνοι που χρειάζονται περισσότερη καφεΐνη παραγγείλουν έναν «καφέ διπλό», δηλαδή ένα διπλό espresso. Στην Ιταλία, η παράδοση υπαγορεύει ο cappuccino να καταναλώνεται μόνο στο πρωινό, συνήθως συνοδευόμενος από ένα αρτοσκεύασμα, για παράδειγμα ένα κρουασάν. Το γάλα που περιέχεται στο cappuccino θεωρείται μέρος γεύματος και η κατανάλωσή του αποφεύγεται κατά το υπόλοιπο της ημέρας, γιατί χορταίνει πάρα πολύ.

Οι Ιταλοί προτιμούν να απολαμβάνουν τον espresso με το μεσημεριανό γεύμα, το δείπνο ή ακόμα και αργά τη νύχτα. Για να ικανοποιήσουν την αγάπη τους για τον καφέ, οι Ιταλοί καταναλώνουν, κατά μέσο όρο, περίπου 5,6 κιλά κατά κεφαλήν ετησίως.

Οι Γερμανοί έχουν, επίσης, μια πολύ έντονη σχέση με τον καφέ, αν και η γερμανική κουλτούρα του καφέ δεν είναι τόσο ισχυρή όσο στην Ιταλία. Ο καθένας έχει τις δικές του προτιμήσεις στον καφέ, τον πίνει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, βαρύ ή ελαφρύ, με ή χωρίς ζάχαρη ή γάλα, από μηχάνημα αυτόματης πώλησης ή φτιαγμένο με κάποια μοντέρνα καφετιέρα espresso.

ΟΙ Γερμανοί καταναλώνουν ετησίως περίπου 6,7 κιλά καφέ κατά κεφαλήν: 160 λίτρα ανά έτος, δηλαδή περίπου τέσσερα φλιτζάνια την ημέρα. Δεδομένου ότι οι πρώτες μηχανές καφέ εμφανίστηκαν στην αγορά το 2001, η παρασκευή καφέ με κάψουλες μονής δόσης έχει επίσης εξαπλωθεί στη Γερμανία. Από τότε, τόσο στα γραφεία όσο και στα σπίτια, έχουν αλλάξει πολλά στις μηχανές espresso με κάψουλες ή pod, οι οποίες πλέον προσφέρουν εξαιρετικό, φρέσκο καφέ, που μπορεί να ικανοποιήσει κάθε απαιτητικό ουρανίσκο.

Στην Ολλανδία, τα επίπεδα κατανάλωσης καφέ μοιάζουν με εκείνα της Γερμανίας: περίπου 6 κιλά ανά κάτοικο ετησίως. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι Ολλανδοί πίνουν πολύ καφέ: το πρωί, για να ξεκινήσει καλά η ημέρα, μεταξύ 10:00 και 11:00 για το «koffietijd» («διάλειμμα για καφέ»), κατά τη διάρκεια της ημέρας για να πάρουν μια δόση ενέργειας, καθώς και σε κοινωνικές στιγμές στον χώρο εργασίας. Το βράδυ, μετά το δείπνο, οι Ολλανδοί συχνά απολαμβάνουν έναν αμερικανικού τύπου καφέ.

Ενίοτε, επιλέγουν ένα latte ή ένα latte macchiato που, στην Ολλανδία, ονομάζεται «koffie verkeerd» ή «καφές ανάποδα», περιγράφοντας τη σύνθεσή του: αντί για καφές με μια σταγόνα γάλα, είναι γάλα με μια πρέζα καφέ. Αυτό το ρόφημα σερβίρεται σε μικρά ποτήρια, εντελώς διαφορετικά από τα φλιτζάνια του γαλλικού café au lait.

Καμία άλλη χώρα δεν είναι τόσο γνωστή όσο η Γαλλία για το savoir vivre της, δηλαδή την τέχνη του να ζεις σωστά. Αυτό, σε συνδυασμό με το πάθος τους για τον καφέ, είναι σημαντικό στοιχείο της εθνικής της κουλτούρας. Με ετήσια κατανάλωση καφέ ανά κάτοικο τα 5,6 κιλά, η χώρα του έρωτα με τον πασίγνωστο Πύργο του Άιφελ βρίσκεται στα μέσα της κλίμακας κατανάλωσης καφέ στη σύγκριση μεταξύ της γηραιάς και της νέας ηπείρου.

Οι Γάλλοι απολαμβάνουν τον καφέ κυρίως στο σπίτι, παρασκευασμένο από μηχανές καφέ ή French press (καφετιέρα με έμβολο), μια εξ ολοκλήρου γαλλική εφεύρεση που χρονολογείται από το 1900.

Παρά την προτίμηση για μια πιο «μοναχική» κατανάλωση, εξακολουθούν να συχνάζουν σε καφέ τα οποία έχουν επίσης μακρά παράδοση στη Γαλλία. Συνήθως, εκεί ο κόσμος απολαμβάνει café au lait, συνοδεία κρουασάν ή «γαλλικού τοστ»: φέτες ψωμιού με λίγες κουταλιές μαρμελάδα. Ο γαλλικός café au lait αποτελείται από πολύ ζεστό και βαρύ καφέ φίλτρου (ή διπλό espresso) και ανάλογη ποσότητα γάλατος, συχνά αφρόγαλα. Ο τέλειος café au lait γίνεται ρίχνοντας ταυτόχρονα το γάλα και τον καφέ σε ένα μεγάλο κύπελο, γνωστό και ως «Bol».

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι Γάλλοι λατρεύουν να ικανοποιούν τους ουρανίσκους τους με espresso («petit noir») ή σκέτο καφέ («café noir») που μερικές φορές αραιώνουν με νερό, στον γνωστό καφέ «μακράς διάρκειας».

Συχνά, παραγγέλνουν σκέτο καφέ με λίγο κονιάκ μετά το δείπνο. Ο Café Granit, ένας γλυκός και έντονος καφέ με λικέρ Moka αποτελεί άλλη μία δημοφιλή εναλλακτική λύση.

Οι Αμερικανοί λατρεύουν τον καφέ. Από εστιατόρια μέχρι και καταστήματα bagel, μπορείτε να ξαναγεμίσετε το φλιτζάνι σας με ένα μόνο νεύμα.

Οι τεράστιες αμερικανικές μεγαλουπόλεις διαθέτουν περισσότερα καφέ από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Αυτά προσφέρουν πλούσια ποικιλία από καφέδες: καφέ με γάλα, κρύο καφέ, cappuccino, με βανίλια και περισσότερες γεύσεις από όσες θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Παρόλα αυτά, η ετήσια κατανάλωση καφέ ανά κάτοικο είναι πολύ χαμηλή: περίπου 4 κιλά κάτω από τον μέσο όρο χωρών από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Μια πιθανή εξήγηση μπορεί να είναι ότι οι Αμερικανοί δεν αφιερώνουν πολύ χρόνο στο πρωινό ή ότι έχουν την τάση να προτιμούν την ποιότητα από την ποσότητα.

Πλέον, όλο και περισσότερα καφέ προσφέρουν στους πελάτες τους πραγματικά εκλεπτυσμένα χαρμάνια. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η κατανάλωση καφέδων μονής δόσης και η απίστευτη αύξηση των πωλήσεων μηχανών καφέ με κάψουλες ή pods, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Στην Αμερική όπως στην Ιταλία, η κατανάλωση του καφέ έχει γίνει μια πολύ ευχάριστη και απαραίτητη καθημερινή συνήθεια.